Palumeu

Aha Jenta…

Terug van Palumeu, en ik weet eigenlijk niet hoe ik moet beginnen met schrijven. Alles wat ik deze week heb gezien, gehoord, gedaan valt eigenlijk met geen pen te beschrijven.
Zou ik eerst drie maanden naar Palumeu gaan zag ik deze droom uiteen spatten. Maar ik heb wel gemerkt: Het verwezenlijken van je droom lijkt eerst onmogelijk, onwaarschijnlijk maar uiteindelijk onvermijdelijk. Geduld en doorzettingsvermogen hebben ervoor gezorgd dat ik uiteindelijk toch een weekje op het mooiste plekje waar ik tot nu toe dan ben geweest, heb mogen vertoeven.
Ik ga een poging wagen om mijn ervaringen weer met jullie te delen ;)

Maandag op vliegveld Zorg&Hoop, vanuit hier gaan alle binnenlandse vluchten in Suriname. Heel wat anders dan Schiphol het gaat er op z’n Surinaams aan toe en het vliegtuig zou vertrekken om half elf. Plak er hét Surinaamse kwartiertje aan vast en ja hoor om half 12 zat ik dan toch in de lucht op weg naar Palumeu. Wat een rare belevenis om in zo’n klein vliegtuigje te vliegen. Na echt een hevige vlucht waarbij ik mijn maag in m’n keel voelde ben ik toch veilig geland op een grasveldje midden in de jungle. 270 kilometer van Paramaribo vandaan en dicht op de grens met Brazilië. De stilte deed bijna pijn aan mijn oren in vergelijking met het lawaai van de drukke stad Paramaribo.
De eerste indrukken waren meteen al geweldig. M’n verblijfplaats pal aan de Tapanahony rivier, uitzicht op de jungle en een onwijs leuke gids: Yull. ’s Middags heerlijk gelunched en daarna zijn we met een korjaal de rivier opgegaan. Zwemvesten aan en dan mochten we er na een tijdje uitspringen en ons laten terug drijven door de sterke stroming die er staat. Apart hoor, echt wel een lekker gevoel. Dus ik wilde nog wel een keertje! ;).
Na deze verkoelende en avontuurlijk actie ging ik kennis maken met het dorp. Wat bizar om met eigen ogen te zien hoe de Indiaanse bevolking zo primitief leeft. Ook het schooltje heb ik toen bezocht en dat was echt heel apart, kippenvelmomentje.
Na al deze indrukken van het dorp, de school, de Indianen ’s avonds op mijn “veranda” zitten te genieten van de jungle en alle geluiden om me heen.

Dinsdag ben ik om zeven uur begonnen met een duik in de rivier. Want dan ben ik in een primitief dorpje beland, dan moet ik me ook primitief gedragen. Heerlijk om op deze manier te douchen. Na een stevig ontbijt het oerwoud in voor een fikse wandeling. Het werd al behoorlijk warm dus de zweetdruppeltjes gutsten van m’n lijf. Vooral nadat ik de Poti Hill had beklommen. Een berg midden in het oerwoud. De Poti Hill is 203 meter hoog en geeft daardoor een adembenemend uitzicht over de Jungle. Na deze tocht weer verkoeling gezocht in de rivier en lekker geduft in de hangmat. Daarna kreeg ik pijl-en-boog-schiet les.  Een talentje ben ik niet, maar wel erg leuk en veel lol gehad met de Indiaan die mij daarbij hielp. Deze Indiaan had iets teveel Casave bier op waardoor dat voor leuke momenten zorgde.
Dinsdagnacht heb ik in een hangmat boven de rivier geslapen. Hangmat gespannen tussen twee bomen boven de rivier en dat was alweer zo’n aparte ervaring. Onder je lagen de kaaimannen en zwommen de piranha’s en boven had ik een schitterende sterrenhemel. Doordat ik sliep in een hangmat werd ik erg vroeg gewekt door de brulapen maar dat maakte niets uit want na weer een frisse duik in de rivier was ik klaar voor weer een tocht. Deze dag ben ik naar de Makuba watervallen gegaan. Schitterend en onwijs lekker om in de sula’s te gaan liggen. Sula’s kun je zien als natuurlijke jaccuzies. Genieten dus! Goed uitkijken want de sterke stroming sleurt je zo mee. Daarna naar een eilandje gevaren en beetje gezwommen én gevist. Warempel had ik in drie minuten tijd al twee keer beet. Eerst een klein visje wat ik daarna als aas moest gebruiken :( Dit wilde ik eigenlijk liever niet maar toen werd me nog eens verteld dat de Indianen leven van de vis die daarmee gevangen wordt dus toen heb ik het toch maar gedaan en jahoor een piranha gevangen. ;) Wel apart dat ik daar eerst tussendoor heb gezwommen. Verder heb ik iedere ochtend een douche genomen in de rivier en vele jungle tochten gemaakt. Van alles te weten gekomen de medicinale werking van planten en vruchten wat echt interessant is. De rest van de dagen ben ik door het dorpje gaan wandelen en heb me laten verrassen door de vele vlinders die mijn pad kruiste, de grote kikkers die voorbij sprongen, de kleine aapjes die vanuit de bomen mij aan het bespieden waren en de kinderen die aan het “spelen” waren met pijl en boog. Natuurlijk heb ik ook het schooltje vaak bezocht en zelf als een aapje in bomen geklommen en weer een duik genomen. Zittend aan de kant waar ik me dan weer aan het opdrogen was had ik voor mezelf echt het besluit genomen om nog zoveel te gaan zien van de wereld. Wanneer ik volgend jaar klaar ben met de PABO ga ik er dus zeker weer lekker op uit trekken.

Terug in het vliegtuig naar Paramaribo nam ik alle herinneringen nog eens door van deze geweldige week, voor het eerst sinds ik ben vertrokken op twee mei naar Suriname heb ik dan heimwee. Heimwee naar Palumeu….... :)