Lovely Laos!

Lovely Laos
Op dinsdag 26 juli begon de reis van Chiang Mai naar Laos. Eerst
met een minibusje naar de grens en daar heb ik overnacht. Dit
tripje ging overigens verrassend goed.
De andere ochtend vroeg uit de veren om het visa te regelen. Wat
een gedoe! Je paspoort wordt door ongeveer tien mensen bekeken en
na vooral veel geduld te hebben werd dan de stempel gezet en mocht
ik Laos in. Hiep Hoi!
Op woensdag 27 juli begon de tocht met de slowboat over de Mekong.
Wat heb ik genoten! Ontzettend relaxed. Helemaal niets doen,
genieten van het uitzicht en alleen maar leuke mensen op de boot!
Na een dag varen over de Mekong kwamen we 's avonds aan in Pak
Beng. Hier een hostel geboekt voor een nachtje want de andere
ochtend wederom een lange dag op de slowboat. En weer genoten van
het uitzicht, het slappe geouwehoer en niets doen!
Op donderdag 28 juli kwam ik dan eindelijk aan in Lovely Laos! Wat
een mooi land!

Luang Prabang
Vijf nachten heb ik geslapen in Luang Prabang. Ik was er niet weg te
slaan!
Het is er heerlijk.
Een mooi plaatsje, lekker eten, leuke kroegjes, mooie tempels, veel
monniken en leuke backpackers.
In Luang Prabang heb ik met een groep een tuktuk geregeld die ons
naar verschillende watervallen heeft gebracht. Ook heb ik een
scooter gehuurd om zo de omgeving te verkennen.
Nu ik dit typ zit ik weer met een lach om mijn mond in het
internetcafe want het is echt zo'n heerlijk plaatsje!
Mijn dag in LP begon altijd met een ontbijtje op de markt. Daarna
met backpackers een tripje plannen of een scooter huren. 's Avonds
weer heerlijk eten op straat. Het is echt zalig en zo gezellig.
Daarna nog een Laobeer drinken of een filmpje kijken in een leuk tentje!
Veel mensen blijven hier lang hangen. Ook ik.. Gelukkig heb ik de
tijd, maar ik moet ook door want er is nog veel meer moois te zien.

Vang Vieng
Met de bus naar Vang Vieng. Vang Vieng is het backpackersmekka wat
beroemd en berucht is om het tuben.
De rit naar Vang Vang was geweldig! Genoten van het uitzicht en
voor ik het door had was ik al op plaats van bestemming! Dat was
meteen goed te merken. Veel zatte en luidruchtige backpackers op
straat en in ieder cafe was Friends op de televisie!
's Avonds heb ik mezelf ook gewaagd aan de buckets en dat smaakte
prima! ;-) En ik liep niet luidruchtig maar keurig stilletjes terug
naar mijn hostel 's nachts. ;-)

De andere dag was het tijd voor het tuben! Kijk maar eens op
youtube: tuben, vangvieng en dan zie je wat ik de hele dag gedaan
heb.
Wat een geweldig feest!
's middags zijn we al begonnen met feesten. Je krijgt een tube en
een tuktuk brengt je naar de rivier 8 kilometer verderop waar het
tuben begint. In de band ga je dan de rivier af en onderweg kom je
barren tegen waar het volle bak feest is. Ze gooien flessen om je
binnen te halen en eenmaal in de bar vloeit de drank rijkelijk om
vervolgens weer te tuben naar de volgende bar! En ga zo maar door..
Wat een happening, wat een dag!
De volgende dag ben ik snel door gegaan naar Vientiane, de
hoofdstad van Laos, want dat tuben is niet al te best voor je
gezondheid ;-).

Vientiane
Vientiane stelt niet veel voor. Veel hoogbouw en weinig sfeer.
Ik heb dus besloten om snel verder te reizen naar 4000islands, Don Det!

Don Det,
Been there, Don Det!
Wat een geweldig plaats.
Noord Laos vond ik prachtig, maar in het zuiden is alles nog mooier!
In het zuiden van Laos heb je 4000 eilandjes midden in de Mekong.
Op een van die eilanden, Don Det, heb ik onwijs genoten.
Met twee leuke backpackers die ik heb ontmoet in Vang Vieng ben ik
naar Don Det gereisd, maar dat had nog heel veel voeten in de
aarde...
In mijn hostel had ik een ticket geboekt van Vientiane naar 4000
islands. Ik kreeg een papiertje in mijn handen gedrukt wat het
ticket voorstelde. Na het welbekende Laotiaanse kwartiertje werd ik
netjes opgehaald voor mijn hostel. Met een bomvolle tuktuk reden we
naar het busstation waar de hectiek begon.
Al die tijd was ik in de overtuiging dat ik samen met die twee
gezellige meiden zou reizen maar ik kwam ze maar niet tegen.. mmhh
vreemd.
Het werd nog veel vreemder toen het meerendeel van de toeristen
netjes naar de bus werd gebracht en ik achterbleef met een
verfrommeld papiertje waarop mijn busnummer stond vermeld.
Nu spreek ik geen woord Lao en spreken hun geen woord Engels.. het
is me toch gelukt om mijn bus te vinden.

Wederom had ik niet de toeristische bus te pakken, maar een bus vol
locals. Ik werd bijna dood gestaard!
Mensen vonden het geweldig om mij als een blanke vrouw te zien in
de local bus. Ik kreeg een bedje achterin de bus met gordijntjes
zodat ik toch nog wat privacy had. Lekker want de busreis duurde
wel dertien uur.
Ik lag nog geen seconde of het gordijntje schoof al open en de
eerste locals kwamen een kijkje nemen. Dat is nog lang zo
doorgegaan. Nadat ook de chauffeur een kijkje kwam nemen vertrokken we!
Na een prima nacht te hebben gehad arriveerden we 's ochtends vroeg
in Pakse. Maar daar moest ik niet zijn.
Toen ik in Vientiane aan deze reis begon, had alles heel eenvoudig
geleken. Maar in Pakse viel mijn planning in duigen. Na een half
uur verwarring en tegenstrijdige aankondigen was het officieel. De
rit naar 4000 islands was geannuleerd. Er vormde zich een groepje
Laotianen dat mijn mogelijkheden besprak. Enkelen waren van mening
dat ik een bus moest nemen naar een ander plaatsje om daar weer
over te stappen. Toen kwam de 'baas' van het busstation en
vertelde mij dat hij wel zorgde dat ik in Don Det aankwam. En
jawel hoor, een grote bus met 36 zitplaatsen had ik helemaal voor
mijzelf alleen. Ik kwam niet meer bij van het lachen.
Dit ritje is echt weer op z'n Aziatisch gegaan. Wat een
consternatie weer om helemaal niets want eind goed al goed! De
Laotianen kunnen redelijk gestrest reageren. Ik probeer dan rustig
te blijven want tja.. Worry doesn't fit with the image of the
backpacker. ;-)

Na deze bewogen reis dus toch aangekomen op Don Det en snel een
hutje gevonden aan de Mekong met een lekkere hangmat om in te
relaxen.
Op DonDet heerst er een laid back sfeertje en pas ik mij naadloos
aan het Aziatische leven aan.
In een hangmatje op het balkon met een biertje niks doen! Druk ben
ik wel met kijken.. Naar de kracht van het water van de Mekong, naar
de mensen voor wie de rivier eenzelfde waarde lijkt te hebben als de
lucht die ik inadem. Het is een levensbron! De mensen wassen,
spelen, varen en baden erin. De traaglopende waterbuffels poepen er
pal naast en komt de eigen afvoer (als die er al is) er ook op uit.
Er is op het eiland geen electriciteit, een generator houdt een paar
uur 's avonds de lampjes en de fan aan de praat. De fan die de
temperatuur even van 35graden naar 30graden weet te brengen voor de
nacht. Gelukkig heb ik de luxe dat ik alleen over koud water
beschik. Ik moet niet denken aan een warme douche! ;-)

De tweede dag heb ik samen met leuke reizigers een fiets gehuurd en
zijn we over het eiland gaan fietsen en naar de andere eilandjes
gefietst. Genoten van het uitzicht, fietsend tussen de rijstvelden.
Op het zuidelijkste puntje van Laos hebben we een bootje gehuurd en
zijn we dolfijnen gaan kijken. Dit was erg gaaf! Midden op de
Mekong in het zonnetje met wilde dolfijnen om je heen. Kan niet
beter toch?!
Na de nodige kilometers gefietst te hebben vonden we het wel tijd
voor een sapje tijdens de zonsondergang.

Ik verlaat Laos bewezen Malaria-vrij! Voor 20.000 kip (2euro) heeft de
enige "onverstaanbare" Engels sprekende arts mij dit meegedeeld. Op
Don Det werd ik namelijk erg ziek. 's Nachts sloeg de koorts
behoorlijk verder toe en gebruikte ik het toilet voor verschillende
doeleinden. Om alle risico's uit te sluiten ben ik snel van het eiland
afgegaan. Met de boot en bus naar Pakse, waar wel een "ziekenhuis" is.
De reis naar Pakse was geen pretje want voelde mij zo belabberd door
de hoge koorts. Na de bloedtest is gebleken dat het geen Malaria is
gelukkig! Met mijn vrijbrief op zak gaf ik mij over aan paar dagen op
bed liggen, slapen, het zere lijf draaien en weer verder slapen. Sorry
thuisfront dat ik dit niet heb laten weten, anders hadden jullie je
eigen alleen maar druk gemaakt.

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan... tijd om Laos
alweer gedag te zeggen en op naar Cambodja waar het andere avontuur
wacht!
De waaghals in me vertrouwt erop dat ik mijn tijd in Cambodja ook weer
overleef met hopelijk veel spanning&avontuur!
De eerste drie weken ga ik Engelse les geven op een schooltje op het
platteland vlakbij Siem Reap. (het bloed van een leerkracht kruipt
toch waar het niet gaan kan ;-)) Maar meer daarover in mijn volgende
verhaal.. lekker primitief! Ik kijk er naar uit!
Wordt vervolgd..

Voor nu een dikke kroel,
Channy